Wij ‘dragen vergaande verantwoordelijkheid voor de verbetering van de woonomstandigheden van burgers’. Dat stond in de statuten van onze rechtsvoorganger Patrimonium, in 1914 opgericht door christelijke arbeiders. Bij de VPRO zag ik de laatste tijd opvallend vaak programma’s over die toenmalige woonomstandigheden. Erbarmelijke beelden kwamen dan voorbij. Dat komen we gelukkig niet meer tegen in Nederland. Hoewel?
Grootste project in historie
Een deel van het Woondienstencentrum ‘De Nieuwe Egelantier’ is recent opgeleverd. In dit grootste project van Dudok Wonen in 99 jaar zijn ook intramurale zorgappartementen van 46 tot 70 m2 opgenomen. Voor de bewoners die terugkeerden betekende het een forse toename van het woonoppervlak. Volgens de directeur van het dienstencentrum huilden veel bewoners bij het aanschouwen van zo veel ruimte. Daar kon ik mij veel bij voorstellen. Het is niet te vergelijken met de ellende van een eeuw geleden, maar de ´oude´ Egelantier was toch wel een eigentijds voorbeeld van woonomstandigheden die we moesten verbeteren.
Oudemannen en -vrouwenhuis
De Nieuwe Egelantier kent overigens een prachtige volkshuisvestelijke historie*. De nieuwbouw is de derde versie van wat in 1921 werd geopend als ‘Het Verzorgingshuis’. Dit ‘oudemannen en -vrouwenhuis´ werd in 1959 omgedoopt tot Huize d´Egelantier. Na sloop van dit gebouw werd in 1977 een nieuw gebouw met zeventig bejaardenwoningen opgeleverd. Er zullen ongetwijfeld veel mensen met plezier hebben gewoond, maar ik vond het gebouw een architectonisch monster. Het paste op geen enkele manier in haar omgeving met mooie jaren ´30 woningen. Dat doet de huidige nieuwbouw gelukkig wel.
* Historie ontleend aan het streekarchief
strategie | positionering 