Het Kunduz-akkoord maakt het nog eens duidelijk: in den Haag wil bijna elke partij dat corporaties krimpen. Alleen de SP is daar tegen en van de Partij van de Dieren ken ik hun standpunt niet. De wens tot krimp is jaren geleden door het CDA ingezet, vervolgens enthousiast voortgezet door de PvdA en wordt nu versneld doorgezet door de overige partijen.
Voormalig corporatiebestuurder Ton Selten is op het Aedes Corporatie-Forum helder over de oorzaak: Jammer genoeg zijn de corporaties er nog niet voldoende in geslaagd om de politiek duidelijk te maken welke belangrijke rol voor wonen, welzijn en perspectief van veel bewoners zij kunnen spelen.Selten verbindt daaraan ook een confronterende conclusie: De single-issue benadering van sommige corporatiebestuurders zal, als deze al effect heeft, vooral contra-productief werken. Hij verwoordt daarmee mijn onderbuikgevoel: we blijven maar in het defensief en vinden het vooral een gebrek van anderen dat ze onze prestaties niet zien.
Moeten we niet eens het gesprek langs offensievere lijnen voeren? Tijdens een zomerdebat van Woonbron in Rotterdam stond bijvoorbeeld de stelling centraal ‘half zo groot, twee keer zo sociaal’. Voorgesteld werd om door verkoop van woningen de helft van je financiële vermogen vrij te maken. Vervolgens ga je met je omgeving het gesprek aan over een andere sociale aanwending daarvan. Reken maar dat dit een mooi gesprek wordt. Zo geef je als corporatie opnieuw invulling aan je rol als maatschappelijke organisatie. Zo transformeer je van woningcorporatie naar een woon- en leeffonds.
Vanzelfsprekend zijn er nog meer manieren om naar onze toekomst te kijken. Hopelijk gaan we daar steeds meer over horen. Wie durft de kracht van de ‘civil society’ nieuwe inhoud te geven? Onze eigen toekomst instappen is altijd beter dan passief en vol verontwaardiging toezien hoe het geld bij de corporaties wordt weggehaald.
strategie | positionering 