Emancipatie als leidraad in de missie komt nog weinig voor in de corporatiewereld. Praten over de emancipatoire taken van Dudok Wonen, leidt daarom vaak tot een discussie waarin je je moet verdedigen. Maar deze week zat ik voor het eerst in een groep corporaties waarin louter nieuwsgierigheid naar deze oorspronkelijke kerntaak centraal stond. Eigenlijk mocht het geen verrassing zijn, want de aanwezige corporaties waren niet voor niets deelnemer geworden van de Octavia Hill Groep.
Octavia Hill was een eeuw geleden het lichtende voorbeeld in Engeland, ook voor velen in Nederland. Op Wikipedia staat over haar: ‘She believed in self-reliance, and made it a key part of her housing system that she and her assistants knew their tenants personally and encouraged them to better themselves.’
Het gesprek ging in hoofdzaak over het uitwisselen van praktische voorbeelden. Maar het bleek onontkoombaar dat we afsloten met enkele bespiegelingen van organisatorische aard. Er ontstond een interessante discussie over het in de corporatie (wel of niet) scheiden van de emancipatoire taken van de vastgoedbeheertaken. Bij een scheiding zorgen de mensen op de vastgoedafdeling voor efficiënt en goed renderend beheer. Vervolgens wordt het financiële rendement door andere mensen (de beschikken over andere vaardigheden) gebruikt voor het realiseren van emancipatoire doelstellingen. Deze denktrend deed me denken aan de voorstellen van Johan Conijn waarover ik eerder in een blog schreef. Grappig dat de wereld van de wetenschap en de praktijk elkaar hier raken.
De Octavia Hill Groep zoekt niet naar kant en klare antwoorden op emancipatoire vraagstukken. Dat kan ook niet. Elke corporatie en elke omgeving is immers anders. De Octavia Hill Groep zoekt wel naar wederzijdse inspiratie. Dat was deze keer zeker gelukt.
strategie | positionering 