Is betaalbaarheid een corporatie-taak?

Ik zou het buitengewoon redelijk vinden als corporaties met hun huur op het maximaal redelijk niveau gaan zitten. Dat antwoord kreeg ik van de hoge ambtenaar tijdens een rondetafel interview. Het is ogenschijnlijk een weinig schokkende uitspraak. Er zijn immers al diverse corporaties die dit beleid volgen.

.

Maar misschien markeert de uitspraak toch wel een ontwikkeling die in 1974 is gestart. Toen introduceerde het kabinet Den Uyl de huursubsidie. Daarmee trok het Rijk de verantwoordelijkheid voor betaalbare huren naar zich toe. In het jargon heette dat een verschuiving van ‘objectsubsidies naar subjectsubsidies’. Oftewel steeds minder subsidies naar de stenen en steeds meer naar de mensen.

.

Dit beleid heeft zich de afgelopen decennia verder ontrolt. De objectsubsidies zijn bijna geheel afgeschaft, de uitgaven voor de huursubsidie zijn na Den Uyl explosief gestegen. Als klap op de vuurpijl moeten corporaties vanaf 2015 een huurtoeslagheffing aan het rijk betalen. Het lijkt er op dat we aan het eind van een tijdperk zijn aangeland. Corporaties hoeven hun huren niet meer te matigen. Het Rijk legt via het puntenstelsel nog wel een plafond in de huurprijs.

.

Is betaalbaarheid daarmee nu geen corporatietaak meer? Het lijkt er op. Corporaties hebben alleen nog maar een taak op het gebied van de beschikbaarheid van woningen. Corporaties moeten dus wel blijven bouwen maar vragen vanaf nu allemaal de maximaal redelijk huur. Het Rijk garandeert via de huurtoeslag de betaalbaarheid en beschermt huurders tegen onredelijke prijzen. En via de huurtoeslagheffing laat het Rijk de corporaties wel meebetalen aan de door de overheid gegarandeerde betaalbaarheid. Overzichtelijk toch? Of toch niet?

.

.