Kon Merlijn maar toveren

‘Dat zijn de idealen die we vroeger ook hadden!’ Zo sprak Merlijn mij een aantal keren aan als ik vertelde wat we bij Dudok Wonen wilden bereiken. Hij gaf me laatst ook een videoband mee van woonlastenakties uit de jaren tachtig waaraan wij beiden hebben deelgenomen. Merlijn haalde altijd nog veel inspiratie uit die tijd.

Het leven vroeg veel van Merlijn. Hij balanceerde op de rand van de dood toen een junk hem zo nodig een stalen staaf in zijn nek moest leggen. Met een ongekende inzet wist hij het leven weer terug te vinden. Vanwege zijn miraculeuze herstel (en zijn lange, witte haar) kreeg hij van zijn verpleegsters de naam ‘Merlijn’. Helemaal hersteld is hij nooit meer. Als lid van onze Huurdersraad en Huurderbelangenvereniging reed hij altijd ons gebouw in; zijn lichamelijke beperkingen hielden hem niet tegen. Merlijn was niet altijd makkelijk voor zijn omgeving. Een aantal maanden geleden gaf hij het stokje aan anderen over.

Dagelijks was hij nog te vinden in het centrum van Hilversum. Zijn idealen bleef hij koesteren. Het onverwachte bericht van zijn overlijden verbijstert. Vandaag wordt hij begraven. Kon Merlijn maar toveren. Hoe mooi had de wereld er dan uit gezien? Merlijn, bedankt en rust zacht.