architectuur die betovert

‘Superding’ en ‘prachtig’ werd er verzucht. Na de bezichtiging waren we voor het eerst stil. Een onmogelijk opgave leiddetot een prachtig eindresultaat. Het is een doos zonder ramen met een prachtige gevel, die je ondanks die geslotenheid van binnen wilt bekijken. Binnen blijkt het daglicht dankzij twee trechtervormige binnenruimtes rijkelijk binnen te treden. In deze binnenruimtes bevinden zich eenvoudige wenteltrappen die langs verdiepingen leiden die in kleur oplopen. Van geel op de begane grond, tot rood op de bovenste verdieping.

Zaterdag mocht ik als één van de drie juryleden de Groningse Architectuurprijs uitreiken. Een halve dag hadden we nodig om alle projecten te bezoeken. Architect Ben van Berkel bleek met zijn research laboratory ook ditmaal geen partij voor andere architecten. Hij was de onomstreden winnaar. Maar ik genoot minstens zo veel van het kleinste project. Een scoutingsgebouw ontworpen door Jelmer Kamminga, student bouwkunde. Een ‘no nonsens en hufterproof gebouw’. Grappig genoeg had Jelmer gestudeerd in Parijs en gewoond in Le College neerlandais. Dit hoogtepunt van architect Dudok is sterk in verval. Jelmer had zelf gezien hoe meubels van Dudok in afvalcontainers werden afgevoerd. Deze student won terecht de tweede prijs. En ik heb weer even kunnen genieten van Groningen, de stad waar ik 10 jaar heb gewoond.