Ik dreig een gespleten persoonlijkheid te worden. Mijn vrouw schrijft een boek over het wonen in Europa. Dus word ik elke dag getrakteerd op verhalen over europese volksverhuizingen. Ze vertelt me over interviews met mensen die zich europeaan of wereldburger voelen. En daar ook naar handelen. Tegelijkertijd ontmoet ik in het Gooi een ijzige stilte als het hierover gaat. Er wordt regionaal gewerkt aan een Woonvisie. Tot op heden staat daar geen woord in over Polen die deze kant uitkomen of Nederlanders die vertrekken. Is dit nu angst? Of onwetendheid. Of struisvogelgedrag? Ik weet het niet. Wel jammer dat het boek pas over een half jaar in de boekhandel ligt.
Daar komen de Polen
